ارت سنج چیست و دلیل کاربرد آن چه است؟

تاريخ : ۱۳۹۲/۱/۲۳

ارت سنج چیست و لزوم استفاده از سیستم ارت چیست؟

ارت سنج در سایت های کامپیوتری زمين مناسب از دو بابت حائز اهميت می باشد.

  1. حفاظت در مقابل صاعقه و اضافه ولتاژها
  2. هم پتانسيل بودن تجهيزات نصب‌شده در سايت و كاركرد صحيح آن ها بخصوص تجهيزات ديجيتال و انتقال ديتابا توجه به بكارگيری تجهيزات کامپیوتری جديد لازم است به موضوع ارت و روش اجرای اصولی آن اهميت بيشتری داده شود تا در آينده از آسيب رسيدن به نيروی انسانی و تجهيزات کامپیوتری پيشگيری شده و از عملكرد صحيح تجهيزات اطمينان داشته باشيم.

لزوم استفاده از سيستم ارت سنج

به منظور حفاظت افراد و دستگاه ها، اضافه ولتاژهای تولید شده در بدنه كه باعث صدمه دیدن دستگاه ها و افراد می‌شود، همچنین ولتاژهای بسیار زیاد و خطرناك ناشی از برخورد صاعقه با دكل های کامپیوتری را باید در جایی خنثی نمائیم. به همین منظور استفاده از سیستم ارت و حفاظت از تجهیزات بسیار لازم و ضروری است بعلاوه با افزایش استفاده از سیستم های دیجیتالی و حساس، لزوم بازنگری در طراحی، نصب و نگهداری سیستم های حفاظتی گراندینگ وجود دارد.
به طور خلاصه اهداف بكارگیری سیستم ارتینگ یا گراندینگ عبارتند از:
1. حفاظت و ایمنی جان انسان
2. حفاظت و ایمنی وسایل و تجهیزات الكتریكی و الكترونیكی
3. فراهم آوردن شرایط ایده‌ال جهت كار
4. جلوگیری از ولتاژ تماسی
5. حذف ولتاژ اضافی
6. جلوگیری از ولتاژهای ناخواسته و صاعقه
7. اطمینان از قابلیت كار الكتریكی

روش های اجرای ارت يا زمين حفاظتی

بطور كلی جهت اجرای ارت و سيستم حفاظتی دو روش كلی وجود دارد كه ذيلاً ضمن بيان آن ها، موارد استفاده و تجهيزات مورد نياز هر روش و نحوه اجرای هر يك بيان می گردد.
در اين روش كه يك روش معمول می باشد از چاه برای اجرای ارت استفاده می شود.

زمين سطحی

در اين روش سيستم ارت سنج در سطح زمين (برای مناطقی كه امكان حفاری عميق در آن ها وجود ندارد) و يا در عمق حدود 80 سانتيمتر اجرا می گردد.
در چه شرايطی از روش سطحی برای اجرای ارت استفاده نمائيم؟
 مثلا در مكان های زیر
  1. فضای لازم و امكان حفاری در اطراف سايت وجود داشته باشد .
  2. ارتفاع از سطح دريا پائين باشد مانند شهرهای شمالی و جنوبی كشور.
  3. پستی و بلندی محوطه سايت كم باشد .
  4. فاصله بين دكل و سايت زياد باشد.
با توجه به مزايای روش سطحی اجرای ارت به اين روش ارجحيت دارد.

اجرای ارت به روش عمقی

انتخاب محل چاه ارت

چاه ارت را باید در جاهایی كه پایین‌ترین سطح را داشته و احتمال دسترسی به رطوبت حتی‌الامكان در عمق كمتری وجود داشته باشد و یا در نقاطی كه بیشتر در معرض رطوبت و آب قرار دارند مانند زمین های چمن، باغچه‌ها و فضاهای سبز حفر نمود.

عمق چاه

با توجه به مقاومت مخصوص زمين، عمق چاه از حداقل 4 متر تا 8 متر و قطرآن حدودا 80 سانتيمتر می تواند باشد. در زمين هايی كه با توجه به نوع خاك دارای مقاومت مخصوص كمتری هستند مانند خاك های كشاورزی و رسی عمق مورد نياز برای حفاري كمتر بوده و در زمين های شنی و سنگلاخی كه دارای مقاومت مخصوص بالاتری هستند نياز به حفر چاه با عمق بيشتر می باشد. برای اندازه گيری مقاومت مخصوص خاك از دستگاه های خاص استفاده می گردد. در صورتی كه تا عمق 4 متر به رطوبت نرسيديم و احتمال بدهيم در عمق بيشتر از 6 متر به رطوبت نخواهيم رسيد نيازی نيست چاه را بيشتر از 6 متر حفر كنيم . بطور كلی عمق 6 مترو قطر حدود 80 سانتيمتر برای حفر چاه پيشنهاد می گردد.
محدوده مقاومت مخصوص چند نوع خاك در جدول زير آمده است.
مقاومت مخصوص زمين (اهم متر)
 باغچه‌ای  5 الی 50
رسی  8 الی 50
 مخلوط رسی، ماسه‌ای و شنی   25 الی 40
 شن و ماسه  60 الی 100
 سنگلاخی و سنگی   200 الی 10000

مصالح مورد نياز

مصالح مورد نياز و مشخصات آن بری اجری چاه ارت (روش عمق) و Rod كوبی (روش سطحی) در جدول زير آمده است.
تسمه آلومينيومی يا مسی
رديف نوع جنس توضيحات
 1  ميله برقگير ميله برقگير به طول 5/ 1متر و قطر آن 16 ميليمتر وجنس آن مس خالص و نوك تيزباشد.
 2 بست ميله برقگير به سيم ارت جهت اتصال ميله برقگير به سيم ارت در نقاطی كه ارتفاع دكل حدودا 20 متر باشد.
 3 يوبوليت جهت استفاده در ميله برقگير
 4 بست سيم به دكل سيم نمره 50 را به اندازه های لازم بريده و رشته رشته كرده جهت اتصال سيم ارت به دكل استفاده می نمائيم
 5 تسمه آلومينيومی يا مسی در اندازه 3*30*100 ميليمتر عدد بكار گيری با يوبوليت جهت بستن ميله برق گير در دكل های مهاری
 6 سيم مسی نمره 50 متر 7 رشته
7 كابلشو نمره 50 جهت اتصال سيستم ارت به شينه داخل سايت و يا اتصال پای دكل های مهاری و خود ايستا به سيستم ارت
 8 لوله پلی اتيلن 10 اتمسفر جهت اتصال سيستم ارت به شينه داخل سايت و يا اتصال پای دكل های مهاری و خود ايستا به سيستم ارت
 9 بست لوله پلی اتيلن همراه پيچ و رولپلاك جهت اتصال شينه مسی به ديوار
10 پودر انفجاری cadweld  جهت جوش دادن سيم به صفحه يا سيم به ميله ROD يا اتصال سيم ها به يكديگردر نقاطی كه دسترسی به جوش نقره يا جوش برنج وجودندارد.
 11 شينه مسی به ابعاد 3*30*250 ميليمتر برای نصب در داخل سايت و اتصال دستگاه ها به آن
 12 صفحه مسی 5.*50*50 مورد استفاده در روش عمقی
 13 مقره همراه پيچ و رولپلاك  جهت اتصال شينه مسی به ديوار
 14 پيچ و مهره نمره 8 با واشر فنری و تخت جهت استفاده شينه مسی پليت-شينه پای دكل و …
 15 بست سيم به صفحه مسی به منظورمحكم كردن اتصال سيم روی صفحه مسی
 16 بست دو سيم نمره 50 جهت اتصال دو سيم نمره 50 روی زمين
 17 پليت مخصوص اتصال ميله برقگير به دكل برای دكل های خود ايستای 60متری استفاده می گردد.
 18 شينه مسی مخصوص پای دكل 3*30*100 برای وصل نمودن پای دكل های خود ايستای  60 متری به سيستم ارت.
 19 ميله ROD در روش سطحی استفاده می گردد
 20 بست مربوط به سيم مسی و ميله ROD برای اتصال سيم به ميله برقگير يا ROD
 21 كرپی ابروئی همراه پيچ و مهره برای بستن ميله برقگير به دكل های 100 فوتی و دكل های خود ايستای لوله ای
 22 بنتونيت اكتيو كيلو برای روش عمقی و سطحی
 23 بست ميله برقگير به پليت جهت اتصال ميله برقگير به پليت در دكل های خود ايستای60 متری
    
× : صفحه مسی به ابعاد 5/.*40*40 سانتيمتر برای مناطق شمالی كشور و5/0*50*50 سانتيمتر برای مناطق نيمه خشك مانند تهران و 5/0*70*70 سانتيمتربرای مناطق كويری استفاده شده و محصول كارخانه مس شهيد باهنر باشد. می توان از صفحه مسی با ضخامت 3 يا 4 ميليمتر نيز می توان استفاده نمود.

اتصال سيم به صفحه مسی

اتصال سيم به صفحه مسی بسيار مهم می باشد و هرگز و در هيچ شرايطی نبايد اين اتصال تنها با استفاده از بست، دوختن سيم به صفحه و يا … برقرار گردد. بلكه حتما بايد سيم به صفحه جوش داده شود و برای استحكام بيشتر با استفاده از 2 عدد بست سيم به صفحه (رديف 15 جدول مصالح مورد نياز) بسته شده و محكم گردد.برای جوش دادن قطعات مسی به يكديگر از جوش برنج يا نقره استفاده شود و در صورت عدم دسترسی به اين نوع جوش از جوش (Cadweld) استفاده گردد .

حفر چاه ارت

با توجه به شرايط جغرافيايی منطقه چاهی با عمق مناسب و در مكان مناسب (با توجه با راهنمای انتخاب محل چاه ارت) حفر گردد. شياری به عمق 60 سانتيمتر از چاه تا پای دكل برای مسير سيم چاه ارت تا برقگير روی دكل همچنين برای سيم ارت داخل ساختمان حفر نمائيد. در صورتی كه مسير 2 سيم مشترك باشد بهتر است مسير دو سيم ايزوله گردند. همينطور مسير سيم ها بايد كوتاهترين مسير بوده و سيم ميله برقگير و ارت حتي الامكان مستقيم و بدون پيچ و خم باشد و نبايستی خم های تند داشته باشد و در صورت نياز به خم زدن سيم در طول بيش از 50 سانتيمتر انجام گردد.

پر نمودن چاه ارت

  1. ابتدا حدود 20 ليتر محلول آب و نمك تهيه و كف چاه ميريزيم بطوريكه تمام كف چاه را در برگيرد بعد از 24 ساعت مراحل زير را انجام می دهيم .
  2. به ارتفاع 20 سانتيمتر از ته چاه را با خاك رس و يا خاك نرم پر مي نمائيم.
  3. به مقدار لازم (حدود 450 كيلو گرم معادل 15 كيسه 30 كيلو گرمی) بنتونيت را با آب مخلوط كرده و بصورت دوغاب در می آوريم و مخلوط حاصل را به ارتفاع 20 سانتيمتر از كف چاه ميريزيم هر چه مخلوط حاصل غليظ تر باشد كيفيت كار بهتر خواهد بود.
  4. صفحه مسی را به 2 سيم مسی نمره 50 جوش می دهيم اين سيم ها يكی به ميله برقگير روی دكل و ديگری به شينه داخل ساختمان خواهد رفت بنابراين طول سيم ها را متناسب با طول مسير انتخاب می نمائيم.
  5. صفحه مسی را بطور عمودی در مركز چاه قرار می دهيم
  6. اطراف صفحه مسی را با دوغاب تهيه شده تا بالای صفحه پر می نمائيم
  7. لوله پليكای سوراخ شده را بطور مورب در مركز چاه و در بالای صفحه مسی قرار می دهيم و داخل لوله پليكا را شن ميريزيم تا 50 سانتيمتر از انتهای لوله پر شود اين لوله برای تامين رطوبت ته چاه می باشد و در فصول گرم سال تزريق آب از اين لوله بيشتر انجام گردد. لازم بذكر است در مواردی كه چاه ارت در باغچه حفر شده باشد و يا ته چاه به رطوبت رسيده باشد و يا كلا در جاهايی كه رطوبت ته چاه از بالای چاه يا از پايين چاه تامين گردد نيازی به قراردادن لوله نمی باشد.
  8. بعد از قراردادن لوله پليكا به ارتفاع 20 سانتيمتر از بای صفحه مسي رابا دوغاب آماد شده پر می نمائيم.
  9. الباقی چاه را هم تا 10 سانتيمتر بر سر چاه مانده، با خاك معمولی همراه با ماسه يا خاك سرند شده كشاورزی پر می نمائيم و 10 سانتيمتر از چاه را برای نفوذ آب باران و آب های سطحی به داخل چاه با شن و سنگريزه پر می نمائيم روی چاه مخصوصا در مواقعی كه از لوله پوليكا استفاده نمی گردد نبايد آسفالت شده و يا با سيمان پر گردد.
  10. داخل شيار های حفاری شده را با خاك سرند شده كشاورزی يا خاك نرم معمولی و يا خاك معمولی مخلوط با بنتونيت پر نمائيد

نصب شينه و ميله برقگير

شینه داخل ساختمان باید توسط مقره هایی از دیوار ساختمان ایزوله گردد.قطر و طول شینه بستگی به تعداد انشعابات داخل ساختمان دارد .(تمامی تجهیزات داخل ساختمان بایستی بطور جداگانه و موازی به این شینه متصل گردد).
در حالتیكه دكل روی ساختمان قرار داشته باشد سیم میله برقگیر نبایستی از داخل ساختمان برده شود بلكه باید خارج از ساختمان سیم كشیده شود و همینطور مسیر عبوری سیم ارت به داخل ساختمان تا شینه ورودی ساختمان باید عایق دار باشد.
در پای دكل توسط بست، سیم میله برقگیر به یكی از پایه های دكل خیلی محكم متصل شود و تا بالای دكل به میله برقگیر متصل گردد. لازم بذكر است مسیر میله برقگیر از كابل هایی كه به انتنها می روند باید جدا باشد.

اجرای ارت به روش سطحی

هفت روش برای اجرای زمین سطحی وجود دارد كه عبارتند از:
  1. ROD 2-RING 3 پنجه ای (شعاعی)
  2. مختلط
  3. حلزونی
  4. الكتروشیمیایی
  5. شبكه ای
  6. اجرای ارت به روش ROD كوبی

مصالح مورد نیاز

مصالح مورد نیاز همانند روش عمقی می باشد با این تفاوت كه به جای صفحه مسی از میله های مغز فولادی 5/1 متری و با قطر 14 میلیمتر و با روكش مس استفاده می نمائیم.

روش اجرا

كانالی به عمق 80 سانتیمتر و عرض 45 سانتیمتر و طول X حفر می نمائیم
طول كانال را به دو روش میتوان تعیین نمود.
  1. اندازه گیری مقاومت مخصوص خاك و انجام محاسبات لازم
  2. به روش تجربی كه در ادامه شرح داده می شود.
  3. چنانچه سایت دارای دكل خود ایستا می باشد برای حفر كانال از فاصله بین اتاق تجهیزات و دكل و همچنین اطراف دكل استفاده شود .(شكل 2)
  4. چنانچه دكل روی ساختمان قرارداشته حفاری با در نظر گرفتن اتاق دستگاه و دكل در مسیری كه زمین رطوبت بیشتری دارد انجام گیرد.
  5. پس از آماده شدن كانال 2 میله به فاصله 3متر از یكدیگر در زمین میكوبیم به گونه ای كه حدود 15 سانتیمتر از میله ها بیرون بمانند سپس 2میله را با كابل مسی یا كابل برق به هم وصل نموده و با دستگاه ارت سنج مقاومت زمین ایجاد شده را اندازه می گیریم، چنانچه مقاومت نشان داده شده با دستگاه بالای 4 اهم بود میله دیگری به فاصله 3 متر از میله دوم میكوبیم و با اتصال 3 میله به هم مقاومت زمین ایجاد شده را اندازه گیری می نمائیم. اینكار را تا زمانی كه مقاومت اندازه گیری شده به زیر 4 اهم برسد ادامه می دهیم بعد از آنكه به تعداد كافی میله كوبیده شد سیمی را كه به شینه مسی نصب شده در اتاق دستگاه متصل است به تك تك میله ها جوش داده و به سمت دكل می بریم.
  6. برای پر نمودن كانال ابتدا با بنتونیت روی سیم مسی را پوشانده (در زمین هایی كه رطوبت كافی ندارند) و سپس با خاك سرند شده كشاورزی یا خاك نرم كانال را پر می نمائیم.
  7. مقاومت زمین اجرا شده را اندازه گیری نموده و ثبت می نمائیم (بعد ازپر كردن كانال مقاومت زمین اندازه گیری شده كاهش خواهد داشت و باید كمتر از 3 اهم باشد).
نكته: در مناطق سردسیر عمق كانال حفاری شده و بطور كلی مسیر عبور كابل مسی خیلی مهم می باشد و نباید در معرض یخبندان قرار گیرد. تاثیر كاهش درجه حرارت بر افزایش مقاومت سیستم زمین به شرح زیر می باشد.
دما بر حسب درجه سانتیگراد میزان مقاومت بر حسب اهم بر متر
20+ 72
10+ 99
0 138
5- 790

سایر روش ها

روش های دیگر در مناطق كوهستانی و سنگلاخی و مكان های خاص كاربرد دارد كه بنا به مورد با بازدید از محل و اندازه گیری های لازم میتواند طرح مناسب تهیه گردد.
اجرای ارت در ارتفاعات
ارتفاعات كشور را با توجه به نوع زمین و خاك میتوان به سه دسته تقسیم كرد.
ارتفاعات خاكی كه امكان حفاری و كوبیدن میله مغز فولادی در آنها وجود دارد.
ارتفاعات سنگلاخی كه امكان حفاری عمیق در آنها وجود ندارد ولی میتوان شیار ایجاد كرد.
ارتفاعات صخره ای
حالت اول: به یكی از روش های حفر چاه یا كوبیدن ROD میتوان سیستم ارت را اجرا نمود.
در حالت دوم شیارهایی بصورت ستاره و پنجه ای ایجاد نموده و تسمه مسی را در داخل شیار ها خوابانده و برای كاهش مقاومت روی تسمه را با مخلوط خاك و بنتونیت می پوشانیم .
نكته
 كلیه اتصالات در زیر خاك باید به یكدیگر جوش داده شود.
روش اول:
در زمین های صخره ای كه امكان حفاری وجود ندارد با مصالح ساختمانی كانال ساخته، تسمه مسی را در كف كانال خوابانده و كانال را با بنتونیت پر می نمائیم. طول كانال یا كانالها باید به اندازه ای باشد كه مقاومت اندازه گیری شده زیر 3 اهم گردد. برای گرفتن نتیجه مطلوب میبایستی داخل كانال بصورت مصنوعی دائما مرطوب نگهداشته شود.
روش دوم:
روش شبكه ای است بدین صورت كه ابتدا شبكه شطرنجی با سیم مسی به طول 3+x و عرض 3+y بطوریكه نقاط اتصال به هم جوش داده شده درست كرده سپس با مصالح ساختمانی آن را در زمین با بنتونیت به ارتفاع 40cm بطوریكه ابتدا 20 cm بنتونیت ریخته سپس شبكه ساخته شده را قرار داده و روی آن را هم تا 20cm با بنتونیت می پوشانیم و انشعابهای لازم جهت دكل و سایت ونقاط دیگر از آن گرفته میشود متغییر های x و y به میزان مقاومت خوانده شده بستگی دارد.

نكات عمومی و مهم در خصوص سیستم های ارت

  1. كلیه اتصالات با مفتول برنج یا نقره جوشكاری گردد.سطح جوش باید CM 6 باشدو جهت اتصالات وجوشكاری رعایت گردد (در مواردی كدولد توصیه می شود).
  2. ازهرپایه دكل های خودایستا هم فونداسیون دكل توسط سیم مسی و بست مخصوص به سیستم ارت و هم پای دكل به سیستم ارت جوشكاری گردد.
  3. سیم میله برقگیر ازپایه ای كه آنتنهای كمتری نصب می شود و با كابل های روی لدر حداكثرفاصله را داشته باشد،بدون خمش درمسیر ومستقیما به رینگ داخل كانال و از كوتاهترین مسیر توسط جوش متصل گردد.
  4. میله برقگیر روی دكل در بالاترین نقطه دكل (با رعایت مخروط حفاظتی با زاویه 45 درجه) بطوری كه تجهیزات راكاملا پوشش دهد، قرارگیرد و جنس آن تمام مس با آلیاژ استاندارد به قطر mm 16 و طول آن بستگی به ارتفاع نصب انتنهای روی دكل دارد.
  5. شعاع خم سیم مسی حداقل CM20 وزاویه قوس حداقل 60 درجه رعایت گردد (رعایت زاویه خمش سیم مسی)
  6. پایه‌ها و نقاط ابتداوانت های لدر افقی به سیستم گراند متصل گردد.
  7. كلیه كابل های ورودی به سالن دستگاه توسط بست گراند به بدنه دكل و ابتدای لدر افقی (بعد از محل خم شدن كابل) گراند شوند.
  8. به هیچ عنوان در روی دكل، جوشكاری صورت نگیرد.
  9. اتصال از شبكه گراند سیستم اجرا شده به تانكر سوخت دیزل ژنراتور، تانكر آب هوایی، اسكلت فلزی ساختمان و در و پنجره های اتاق دستگاه صورت گیرد.
  10. اگر سیستمی‌ازقبل‌اجرا شده باشد،سیستم قدیم به‌جدید در عمق‌خاك متصل گردند.
  11. سیم‌ارت‌ درروی زمین باید باروكش‌وسیم‌داخل‌كانال ها‌ باید بدون روكش و مستقیم كشیده شود.
  12. پركردن كانال باید با خاك سرند شده كشاورزی یا خاك نرم انجام گردد.
  13. ارتفاع نصب شینه مسی CM 50 ازكف تمام شده باشد.
  14. شینه داخل اتاق حدالمقدور به چیدمان دستگاه ها نزدیك باشد.
  15. ازهر دستگاهی جداگانه سیم ارتی به شینه متصل گردد (قطر و طول شینه گراند بستگی به تعداد انشعابات آن دارد).
  16. در دكلهای مهاری پر ظرفیت، مهارهای دكل بایستی توسط بست مخصوص به گراند اتصال یابد.
  17. جهت استفاده ترانس برق شهر در ایستگاه های مخابرات بایستی گراند جداگانه اجرا گردد.
  18. در سایت های کامپوتری جهت اجرای سیستم زمین حتی المقدور بایستی از یك زمین با سطح یكنواخت (بدون شیب) استفاده نمود.
  19. در ایستگاهها بین نول و گراند نبایستی اختلاف ولتاژ وجود داشته باشد.
  20. در دكل های پر ظرفیت كه ابعاد قسمت بالای دكل بیشتر از m 2 می‌باشد نیاز به نصب یك عدد برقگیر اضافی در سمت مقابل برقگیر اول می‌باشد.
  21. در سیم‌كشی داخل محوطه سایت های کامپوتری برای چراغ های روشنایی و سایر موارد باید از كابل زمینی استفاده گردد و در ایستگاه های بالای كوه و نقاط دور از شهر نباید از چراغ های روشنایی خیابانی استفاده شود.
  22. استاندارد قابل قبول آزمایش و تحویل اتصال زمین برای سایت های كوچك
زیر 10 اهم و برای سایت های بزرگ و مهم زیر 3 اهم می‌باشد.

انتخاب و نصب هادی زمین

هادی زمین آن قسمت از سیستم زمین است که الکترود زمین را به ترمینال اصلی زمین وصل می کند. محل اتصال هادی زمین به الکترود، معمولاً درزیرزمین و محل ترمینال اصلی، بیشتر در داخل ساختمان و در دسترس قرار دارد. 
از آلومینیوم لخت یا آلومینیوم دارای پوشش مس نباید در تماس با زمین چه بعنوان الکترود و چه بعنوان هادی زمین استفاده کرد. درمحیط های مرطوب نیز نباید از این مواد بعنوان هادی زمین استفاده نمود.
در انتخاب نوع و سطح مقطع هادی زمین، توجه به توانایی عبور حداکثر شدت های جریان اتصال کوتاه به زمین در طول زمان هایی که پیش بینی می شوند. در درجه اول اهمیت قرار دارد و همراه با آن باید تکیه خاب شوند. بطور خلاصه سیستم هادی زمین باید از هر دو نظر مکانیکی و خوردگی، دارای استقامت لازم باشد.

دمای بالا در اثر جریان های نشتی

برای مواردی که جریان نشتی به طور دایمی وجود دراد، لازم است اطمینان حاصل شود که از نظر دمای مجاز عایقبندی و یا تکیه گاه ها، شرایط قابل قبول وجود دارند و برای هادی های لخت که در دسترس می باشند، دما از 70 درجه سلسیوس تجاوز نخواهد کرد.
لازم است توجه شود که هنگام انتخاب هادی برای عبور جریان اتصال کوتاه، دمای اولیه هادی که ممکن است دراثر جریان های نشتی بیش از مقادیر معمولی باشد، بحساب آورده شود.

استحکام هادی اتصال زمین

علاوه بر نیروهای مکانیکی که ممکن است پارگی هادی اتصال زمین شوند، خوردگی شیمیایی (اثر مواد شیمیایی خاک بر روی فلز هادی اتصال زمین) و خوردگی الکتروشیمیایی (تشکیل پیل بوسیله فلزات ناهمگون در زمین)، خطراتی است که هادی اتصال زمین با آن ها روبرو می باشد. در مورد خوردگی الکتروشیمیایی، دو فلزی که بیش از همه بهم اتصال داده می شوند، مس و فولاد است. مس ساده (بدون هر گونه روپوش دیگر مانند قلع و غیره) نسبت به فولاد ساده (بدون هر گونه پوشش مانند گالوانیزاسیون) تشکیل قطب مثبت می دهد که سبب خوردگی سریع خواهد شد.

اتصالات و بست ها

بست های بکار رفته برای اتصال الکترود به هادی زمین باید با هر دوی آنها سازگار باشد تا از خوردگی گالوانیک، تا جایی که ممکن است، جلوگیری شود. بست ها باید از نظر مکانیکی محکم باشند و جنس آنها از نوع مقاوم در برابر خوردگی باشد. در مورد بست های پیچی، پیچها باید در برابر گشتاوری حداقل به مقدار 20 نیوتن متر، استقامت کنند.
اتصال هادی زمین به الکترود یا هر سازه زمین شده دیگر که از آن برای زمین کردن استفاده می شود بهتر است به کمک لحیم کاری یا با استفاده از بست های بزرگ غیرآهنی انجام شود.در مواردی که از غلاف فلزی و زره فلزی کابل استفاده شود، غلاف و زره باید با لحیم کاری به یکدیگر همبندی شده و اتصال اصلی هادی حفاظتی به کابل با لحیم کاری به زره انجام شود.

پیش بینی نقطه ای برای جداسازی با هدف اندازه گیری مقاومت الکترود زمین

قبل از ورود هادی اتصال زمین به ساختمان یا هر سازه دیگر، باید نقطه ای پیش بینی شود تا در آن بتوان بصورت موقت هادی زمین را از سایر تاسیسات جدا کرده و اقدام به اندازه گیری مقاومت الکترود زمین نمود. انجام این کار بصورت دوره ای برای اطمینان از کارآیی الکترود لازم است. راه عمل این کار، پیش بینی چاهکی قابل دسترس است.
با برداشتن دریچه چاهک، جداسازی با باز کردن یک بست ساده و محکم با ابزاری مخصوص، عملی می شود. دریچه باید به نحوی مطمئن قفل شود تا از دسترس افراد غیر مسئول در امان باشد. در صورت عملی نبودن، محل جداسازی باید در داخل و نزدیکی محیط ساختمان باشد تا با ایجاد مزاحمت و بخصوص طول زیاد سیم ها، اخلالی دراندازه گیری پیش نیاورد.

اندازه گیری مقاومت الکترود زمین و مقاومت مخصوص خاک

روش هایی که برای اندازه گیری مقاومت الکترود زمین و مقاومت ویژه خاک ارائه شده اند،در سراسر دنیا اساس این گونه اندازه گیری ها است. انواع دستگاه های مخصوص این کار نیز ساخته شده اند که اساس کار آن ها کمابیش همان است که دراینجا گفته خواهد شد، گرچه انواع لوازم اندازه گیری تفاوت هایی با هم دارند اما هدف ما بحث در باره اصول است.
لازم است توجه شود که نقش جرم کلی زمین دراین مورد نیز منحصر به فرد است.
از دو نوع اندازه گیری گفته شده در اینجا، اندازه گیری مقاومت ویژه خاک قبل از شروع احداث الکترود با هدف تصمیم گیری در باره مشخصات آن انجام می شود و اندازه گیری مقاومت الکترود که پس از پایان احداث الکترود انجام می شود بسیا مهم بوده و اگر بدون ایراد و اشتباه انجام شود، همان چیزی است که ایمنی افراد، سلامت دستگاه ها و صحت کار آنها بستگی به مقدار آن خواهد داشت.
در واقع اندازه گیری مقاومت زمین، امتحانی است که بعد از مدت ها فکر و اندازه گیری های اولیه و تصمیم گیری های مبتنی بر داده های محلی و تجربه شخصی و تجربه دیگران، پس داده می شود. 

آماده سازی

الکترودی است که اندازه گیری مقاومت آن مورد نظر است. برای انجام کار به این لوازم احتیاج خواهد بود:
 
  1. دو عدد الکترود کمکی، مناسب برای کوبیدن در انواع زمین، از لوله فولادی یا میله فولادی:
    • هر یک به طول 0،30 تا 1 متر-
    • یک عدد الکترود بنام الکترود کمکی جریان
    • الکترود T1
    • یک عدد الکترود کمکی بنام الکترود کمکی ولتاژ 
    • الکترود T1
  2. یک عدد آمپر متر با مقیاس اندازه گیری مناسب
  3. یک عدد مقاومت متغیر (رئوستا)با اوتو ترانسفورماتور با توان مناسب برای تنظیم شدت جریان در حد مطلوب 
  4. یک عدد ولتمتر دقیق برای 220 ولت متناوب، با مقاومت داخلی 100 اهم بر ولت یا حداقل 20 کیلو اهم برای 220 ولت (برای دقت 5 درصد اگر مقاومت الکترود ولتاژ 1000 اهم باشد)
  5. یک عدد منبع ولتاژ متناوب با توان مناسب که می تواند یکی زا موارد زیرباشد:
    • ژنراتور دستی ولتاژ متناوب (مشابه Megger)
    • ترانسفورماتور جداکننده (در صورت استفاده از شبکه بعنوان منبع تغذیه معمولاً با نسبت 1/1)
    • ژنراتور استاتیک ولتاژ متناوب (معمولاً موج مربع) با استفاده از باتری به عنوان منبع اولیه انرژی 
  6. مقداری سیم مسی با مقطع کافی (2،5 یا 4 میلیمتر مربع) از نوع قابل انعطاف با عایقبندی خوب و مجهز به ترمینال های پیچی با کتاکت های قابل اطمینان.
 
یادآوری
دیده می شود که از دو نوع منبع ولتاژ که آشناترند یعنی ولتاژ شبکه فشار ضعیف (بدون استفاده از ترانسفور ماتور جداکننده) و ولتاژ جریان مسقیم (باتری معمولی) جزو منابع مطلوب اسمی برده نشده است. زیرا هر یک دارای اشکالاتی هستند که بهتر است از آن ها استفاده نشود.
 

ولتاژ شبکه

نظر به اینکه یک نقطه از شبکه (خنثا) در منبع (پست-ژنراتور) به زمین وصل است تامین ایمنی در اطراف الکترودی که هنگام اندازه گیری به فاز وصل خواهد شد (برای مثال الکترود T1 مخصوصاً اگر از نظرها دور باشد. بعلت وجود گرادیان ولتاژ، مشکل خواهد بود). بنابراین بدون ترانسفورماتور جداکننده استفاده از ولتاژ شبکه توصیه نمی شود. اگر در بعضی موارد به ناچار از این روش یعنی مستقیماً از ولتاژ شبکه به عنوان منبع استفاده شود. اندازه گیری ها باید با گماردن ناظران متعدد در محل های محفوظ در اطراف الکترود فاز (برای جلوگیری از ورود افراد ناوارد به محوطه گرادیان ولتاژ) و در کوتاه ترین زمان ممکن انجام شوند. آمپر متر هم باید در هادی متصل به الکترود خنثی وصل شود.

ولتاژ جریان مستقیم

یادآوری می نماید که یکی از خواص زمین این است که با جذب رطوبت و با وجود انواع املاح در خاک تبدیل به الکترولیت می شود و در حالتی که از آن جریان مستقیم عبور کند مواد شیمیایی موجود در این الکترولیت یونیزه شده و یونهای مثبت بسمت قطب منفی و یون های منفی بسمت قطب مثبت به حرکت در می آیند. یکی از محصولات مواد اسیدی و بازی تجزیه شونده، هیدروژن است که حباب های بسیار ریز آن در اطراف الکترود جمع می شوند و لایه ای عایق ایجاد می کنند که مانع انجام صحیح اندازه گیری می شود. اگر در بعضی موارد به ناچار از این روش استفاده شود. اندازه گیری ها باید در کوتاه ترین زمان ممکن و دروبار بترتیب زیر انجام شوند: پس از آماده کردن مقدمات، جریان برای لحظه ای کوتاه برقرار و قرائت انجام شود. سپس قطب های منبع تغذیه با یکدیگر تعویض و جریان دوباره برای مدتی کوتاه برقرار و یک قرائت دیگر در این حالت انجام شود. میانگین دو قرائت، بشرطی که خیلی نزدیک به هم باشند قابل قبول خواهد بود و در غیر این صورت یعنی وجود تفاوت زیاد، نتیجه آزمون قابل قبول نخواهد بود. اگر سطح الکترودی که به آن دو وصل می شود خیلی بزرگتر از کاتد باشد، مسئله پلاریزاسیون تا حد بسیار زیادی حل شده و آزمون با دقت بیشتر انجام خواهد شد.