در صنعت به تجهیزاتی که تعداد محدودی اطلاعات را در حافظه خود ثبت می کنند دستگاه
دیتا لاگر می گویند. اگرچه ثبات یا رکوردر به نوعی همان وظیفه دیتا لاگر را به عهده دارد ولی تفاوت عمده این دو تجهیز در امکانات مختلفی که یک رکوردر نظیر صفحۀ نمایش، امکان اتصال به شبکه، حافظه زیاد و ... دارد و دیتا لاگر از آن ها بی بهره است می باشد. اين تجهيزات معمولا کوچک و قابل حمل بوده و به وسیله باتری تغذیه می شوند به علاوه به یک ریزپردازنده مجهز بوده و دارای حافظه داخلی جهت ذخیره سازی داده و تعدادی حسگر می باشند. برخی از دیتالاگرها به رایانه متصل می شوند و می توان با استفاده از نرم افزار آن ها را فعال کرده و داده های کنترل شده را مشاهده و تجزیه و تحلیل کرد.
اطلاعات كلی ديتا لاگرها
- تعداد کانال ها: تعداد کانال ها بیانگر تعداد سنسورها و مبدلهایی است که هم‌زمان قابل اتصال به دیتالاگر هستند.
- فرکانس نمونه برداری يا سمپل ريت: این عدد نشان دهنده تعداد دفعاتی است که دیتالاگر داده‌های هر سنسور را خوانده و به کامپیوتر یا حافظه منتقل می‌کند.
- نوع سنسور قابل اتصال: معمولاً هر دیتالاگری سنسورها و مبدلهای خاصی را پشتیبانی می‌کند. مثلاً یک دیتالاگر ممکن است تنها قادر به پشتیبانی سنسورهای حرارتی RTD باشد ولی قادر به پشتیبانی ترموکوپل ها نباشد.
معمولاً هر دیتالاگر مجهز به یک نرم افزار است که امکان اعمال تنظیمات آن و مشاهده نمودارهای بدست آمده از سنسورها را حین نمونه برداری ممکن می‌کند.
یک پارامتر اساسی در سیستم های دیتالاگر قابلیت ثبت اطلاعات برای مدت زمانی طولانی مثلاً چندین سال است.برای دست یابی به این هدف لازم است سیستم های دیتالاگر دارای رسانه‌های ذخیره سازی در حجم های بالا و مصرف انرژی بسیار کم باشند.