یا سیستم موقعیت یاب جهانی Global Positioning System سرویس ناوبری و تعیین موقعیت ‏ماهواره ای شامل 28 ماهواره است كه در مداری در 12000 مایلی سطح زمین قرار دارند و اطلاعات مربوط ‏به موقعیت و زمان دقیق را به كلیه نقاط زمین ارسال می نمایند. گیرنده های GPS‏ می توانند با دریافت ‏این اطلاعات، مكان (طول و عرض جغرافیایی و ارتفاع)، سرعت، مسیر و جهت حركت، فاصله و زمان تا مقصد، ‏زاویه انحراف از مسیر، فواصل نقاط مشخص و شمال جغرافیایی را نمایش دهند. سیستم ‏GPS برای تعیین ‏موقعیت در زمین (بصورت دو بعدی)، حداقل به دریافت سیگنال از سه ماهواره نیاز دارد. دریافت سیگنال از ‏ماهواره چهارم برای تعیین موقعیت بصورت سه بعدی (ارتفاع) الزامیست.

اطلاعات موقعیتی روی GPS‏ به صورت عرض و طول جغرافیائی نمایش داده می شود. عرض جغرافیایی ‏‏(‏Latitude‏) فاصله یك نقطه تا خط استوا بر روی مدار (صفحه عمود بر محور قطبی زمین) است، که این فاصله برای نقاط بالای خط استوا با ‏N‏ (شمال) و برای نقاط زیر خط استوا با ‏S‏ (جنوب) نمایش داده می ‏شود. طول جغرافیایی (‏Longitude‏) نیز فاصله یك نقطه تا نصف النهار مبدا (گرینویچ) بر روی نصف النهار ‏‏(صفحه ای كه از قطب شمال و جنوب عبور می كند) می باشد.

ماهواره های ‏ GPS در اختیار وزارت دفاع ایالات متحده آمریكا بوده و صحت و دقت عملكرد این سیستم به ‏نهاد فوق مربوط می گردد.

از این اطلاعات برای ناوبری و هدایت هوایی، دریایی و زمینی، نقشه برداری، آمار گیری، تهیه و اصلاح ‏اطلاعات نقشه ای، نظارت بر حركت خودروه، تهیه نقشه از اندیس های زمینی، تعیین موقعیت محل برداشت ‏نمونه های معدنی، تهیه نقشه از مسیر طی شده (پروفیل برداری)، پیدا كردن متحرك گم شده و یا به سرقت ‏رفته، تعیین بهترین مسیرهای حركت، به روز سازی نقشه های قدیمی، تهیه اطلاعات ورودی برای ‏سیستمهای اطلاعات جغرافیایی، تعیین مرز بندی مناطق زیر كشت، پوشش گیاهی، امداد و نجات در ‏حوادث و موارد دیگر استفاده می شود.