دارای سرعت عمل حرفه ای و قدرتمند می باشد به اهمیت فلوئوراید آب روی وضعیت DMFT و گزارش ۲ مورد از این که احتمالاً‌ روش متعارف اندازه‌گیری فلوئوراید آب با اسپکتروفتومتری نمی تواند میزان واقعی فلوئوراید آب را تعیین کند،‌ احتمالاً روش پتانسیومتری بهتر از روش اسپکتروفتومتری می‌باشد. لذا به منظور مقایسه روش‌های اسپکتروفتومتری و پتانسیومتری برای تعیین میزان فلوئوراید آب این تحقیق در آزمایشگاه شیمی آلی دانشگاه تهران در سال ۱۳۸۵ انجام گرفت. مواد و روش ها: تحقیق با طراحی توصیفی انجام گرفت آب مقطر تهیه شد و از این آب مقطر در هفت گروه با فلوئوراید صفر، ۳۵/۰, ۶۱‌/۰، ۷/۰، ۱ , ۲/۱ و ۵/۱ ppm در ۱۴ ظرف پلی اتیلنی که از هر تعداد فلوئوراید ۲ نمونه تهیه شده بود آماده شدند بدین ترتیب که نصف آن ها با روش استاندارد اسپکتروفتومتری با استفاده از دستگاه visible و نصف دیگر نمونه‌ها با روش پتانسیومتری با استفاده از محلول های استاندارد یون فلوئوراید از غلظت M 1-10 تا (M) 5-10 تعیین گردید و در نهایت مقدار به دست آمده به ppm تبدیل گردید. بنابراین بدین ترتیب میزان فلوئوراید آب مشخص و تفاوت میزان فلوئوراید هر روش نسبت به میزان واقعی فلوئوراید در نمونه‌ها تعیین و تفاوت بدست آمده در هر روش با آماره Paired-t test و بین دو گروه با آماره من ویتنی مورد قضاوت آماری قرار گرفت. یافته ها: تحقیق روی ۱۴ نمونه آب با فلوئوراید واقعی ۵۱/۰± ۷۷/۰ انجام گرفت میزان فلوئوراید در روش اسپکتروفتومتری ۵۸/۰± ۹۹/۰ و با تفاوت از مقدار واقعی ppm23/0± ۲۲/۰و یا افزایش ۲۸ درصد به دست آمد (۰۰۱/۰P<). در روش پتانسیومتری برابر ۵۲/۰± ۷۷/۰ با تفاوت از مقدار واقعی ppm 01/0± ۰۲/۰ و یا ۶/۲ درصد وجود داشت (۹/۰P<) و میزان تفاوت در دو گروه نیز به لحاظ آماری معنی دار بود ( ۰۵/۰P<). نتیجه گیری: به نظر می رسد روش پتانسیومتری بهتر از اسپکتروفتومتری می‌تواند میزان فلوئوراید آب را تعیین نماید و لذا به کارگیری این روش توصیه می شود.