های پات (High POT) چیست؟
های پات (Hi-Pot) مخفف "High Potential" است و به نوعی تست الکتریکی برای بررسی استحکام عایقی تجهیزات الکتریکی و کابل‌ها اشاره دارد. این تست برای اطمینان از سلامت و ایمنی سیستم های برقی انجام می‌شود و ولتاژ بالا را به تجهیزات اعمال می کند تا نقاط ضعف در عایق شناسایی شوند. این تست معمولاً در مراحل تولید، تعمیر و نگهداری تجهیزات، و پس از نصب سیستم های برقی استفاده می‌شود.
جدول تست‌های های پات
در تست‌های های پات، ولتاژ اعمالی و زمان انجام تست با توجه به نوع کابل یا تجهیزات تعیین می‌شود. دو نوع اصلی تست شامل AC و DC هستند:
1. تست AC:
- ولتاژ خط یا فاز به فاز برای مدت کوتاه (مثلاً 5 دقیقه).
- شبیه‌سازی شرایط بهره‌برداری واقعی با ولتاژ نامی برای 24 ساعت.
2. تست DC:
- ولتاژی برابر با چند برابر ولتاژ نامی (معمولاً 4 برابر) به مدت 15 دقیقه اعمال می‌شود.
- جریان نشتی نباید از محدوده استاندارد (مانند 5 میلی‌آمپر) فراتر رود.
استاندارد تست‌های های پات کابل
تست‌های های پات طبق استانداردهای جهانی مانند IEC 502-2 انجام می‌شوند. این استاندارد روش‌های خاصی برای تنظیم ولتاژ، زمان تست، و ایمنی در اجرای تست تعیین می‌کند. برای مثال، در کابل‌های سه‌فاز، دو هسته به همراه شیلد زمین می‌شوند و ولتاژ به تدریج اعمال می‌گردد.
نحوه تست های پات
مراحل انجام این تست به شرح زیر است:
1. آماده‌سازی تجهیزات: اطمینان از تمیز بودن و خشک بودن کابل‌ها.
2. اتصال دستگاه های پات: اتصال دستگاه به نقاط تست و زمین کردن بخش‌های غیرمرتبط.
3. اعمال ولتاژ: ولتاژ به تدریج افزایش یافته و برای مدت مشخصی ثابت نگه داشته می‌شود.
4. اندازه‌گیری جریان نشتی: شناسایی جریان‌های غیرطبیعی.
5. پایان تست: کاهش تدریجی ولتاژ و جدا کردن تجهیزات.
تفاوت‌های های پات AC و DC
- تست AC: معمولاً برای شبیه‌سازی شرایط عملیاتی طراحی شده است و جریان نشتی شامل جریان خازنی و مقاومتی می‌شود.
- تست DC: مناسب برای تجهیزات و کابل‌هایی که جریان خازنی کمتر دارند و معمولاً پایدارتر است. ولتاژ اعمالی در این روش بیشتر از روش AC است.
کاربردهای تست AC بیشتر در محیط‌های صنعتی است، در حالی که تست DC برای تشخیص نقص‌های دقیق‌تر در کابل‌ها و عایق‌ها استفاده می شود.